Dit boek kreeg ik van Jan om te crossen.

Vanaf vandaag staat dit boek in Schlemmer, te wachten op een volgende lezer.

Meegenomen van de meeting in OBCZ-Schlemmer. Volgens janna2 is dit een klassieker die je gelezen moet hebben, dus ik ga me er maar eens aan wagen.

Dokter S. vraagt zijn patiënt, Zeno Cosini, om zijn autobiografie te schrijven als voorbereiding op een psychoanalytische behandeling. Wat dan volgt is een uiterst gedetailleerde, realistische, pessimistische en zwaar ironische beschrijving van de innerlijke zielenroerselen van Zeno, een onhandige, egocentrische en hypochondrische man, die moeite heeft om van het roken af te komen, die worstelt met zijn gevoelens voor zijn ouders, zijn vrouw en zijn maitresses en die er zakelijk gezien ook niet veel van terecht brengt. Uiteindelijk komt Zeno door het schrijven tot een innerlijke bevrijding en accepteert hij zichzelf zoals hij is. De psychoanalyse van Dokter S. heeft hij derhalve niet meer nodig, waar deze zwaar gebelgd over is, getuige het voorwoord bij deze bekentenissen.
Eigenlijk ontwikkelt het verhaal zich tergend langzaam en verliest de schrijver zich in onnoemelijk veel details. Toch heb ik me geen seconde verveeld met dit boek uit 1923. Door het prachtige proza en de altijd aanwezige ironische ondertoon was het echt genieten.

Dit boek hoopt een nieuwe lezer te vinden op de jaarlijkse BC meeting aan het strand van Castricum.

gisteren ging ik na de meeting nog met een aantal anderen eten bij johanna's hof. En wat stond daar op de buitenbank? Dit boek. Volgens hoisvolbuukskes moest ik dat lezen, dus nu is het hier thuis!

dit boek verhuist van de stapel nog te lezen, naar de stapel los te laten. Ik ben er in begonnen, maar het kan me niet bekoren. En aangezien het geen dunnetje is, ga ik het niet blijven proberen, maar ga het vrijlaten.

voor de liefhebber in de kast gezet.

veel plezier met dit boek, volgende lezer(es)!