Bonnie staat in een appartement, tussen omvergegooide meubels en kapotgesmeten spullen. Ze heeft kneuzingen in haar hals en op de grond ligt het levenloze lichaam van een man. Bonnie kan het niet laten: ze knielt bij hem neer en raakt hem nog één keer aan voor ze het appartement verlaat. Zij heeft hem liefgehad. Even later belt ze vanuit een telefooncel een vriendin op, die ze vraagt haar te helpen de sporen uit te wissen en het lichaam te laten verdwijnen. Wat is er aan dit schokkende tafereel voorafgegaan? Wat is er in het appartement gebeurd en wie was erbij betrokken? Aanvankelijk lijkt het een duidelijke zaak, maar gaandeweg blijken de grenzen tussen schuld, onschuld en medeplichtigheid uiterst dun te zijn.

Geruild in Straat-Biep-Kast Kroostweg Noord Zeist.

"We liepen door Camden en toen langs Regent's Park en Bloomsbury in. Af en toe passeerde er nog een auto en een enkele voetganger op weg naar god mag weten waar - altijd zie je nog wel mensen in Londen, en het is er nooit volstrekt stil of donker - maar toen we Waterloo Bridge overstaken, was het net alsof wij in de hele uitgestrekte, betoverde stad de enigen waren die niet sliepen. Het maanlicht weerkaatste in de rivier, en we hoorden de golfjes tegen de kademuur kabbelen. De wijzerplaat van de Big Ben gaf aan dat het vier uur was."

Aardige Nicci French, zeker niet hun beste.
Gelezen in het vliegtuig naar Londen en uitgelezen in het hotel. Heel leuk dat het verhaal zich ook afspeelt in Londen.

Beste vinder van dit boek.
Veel plezier met lezen!
Laat het daarna ergens achter op een leuke plek,
of bewaar het ergens veilig.
*SPREAD THE BOOKLOVE*