"drie meiden bezegelden hun zusterschap met bloed" en je moet ruim 250 pagina's onsympathieke ellende en taalkundige oppervlakkigheid doorworstelen voor je ontdekt wat het nu precies is dat deze drie dames hebben gedaan. Ik kon geen enkele sympathie opbrengen voor de meisjes die jong waren in de jaren tachtig (net als ik) en compleet de weg kwijt in de jaren nu (...) vanwege dat Ene Grote Gebeuren In Hun Jeugd Waarover Ze Nu Niet Meer Spreken. Met niemand, ook niet met elkaar. Voorspelbaar en kil verhaal.

Ik geeft het vandaag aan die vriendin in Barendrecht die mij 'Zadelpijn en ander damesleed' aandeed.