Flaptekst:
Twee echtparen gaan een avond uit eten in een restaurant. Ze praten over alledaagse dingen, dingen waar mensen tijdens etentjes over praten: werk, de laatste films, vakantieplannen. Maar ondertussen vermijden ze waar ze het eigenlijk over moeten hebben: hun kinderen. De twee vijftienjarige zoons van beide echtparen, Michel en Rick, hebben samen iets uitgehaald wat hun toekomst kan verwoesten. Tot dusver zijn alleen vage beelden van de twee in Opsporing verzocht vertoond en zit het onderzoek naar hun identiteit vast. Maar hoe lang nog? Wat de situatie nog ingewikkelder maakt is dat de vader van Rick de beoogde nieuwe minister-president van Nederland is.

Gelezen in september 2021.
Herman Koch is echt niet mijn schrijver. Eerder las ik van hem Zomerhuis met Zwembad en dat vond ik al helemaal niets, dus ik had het kunnen weten. Het Diner geldt als Koch's beste boek en was een groot succes in binnen- en buitenland, dus toen dit boek opeens op mijn pad kwam, besloot ik het toch een kans te geven. Nu weet ik het dus zeker: geen boeken van Herman Koch meer voor mij. Ik vind het een vreselijk verhaal met een zeer onsympathieke verteller en de toon is kil, koud, afstandelijk en mij veel te cynisch. De verhaallijn is ook erg dun. Er worden veel te veel zijwegen ingeslagen terwijl je eigenlijk alleen maar benieuwd bent hoe het afloopt. En dat einde vond ik onbevredigend. Ik dacht altijd dat dit boek ging over hoe je je als ouders dient te verhouden tot de wandaad van je kind, maar het gaat in feite meer over erfelijkheid.
Het moge duidelijk zijn, ik vind dit geen aanrader.

Dit boek gaat op zoek naar een nieuwe lezer