NBD|Biblion recensie
De schrijver van deze autobiografie werd in 1990 op 26-jarige leeftijd getroffen door zijn eerste psychotische periode. Hij was biochemicus, assistent in opleiding en gestart met zijn promotieonderzoek. Uit zijn jeugd memoreert hij allerlei voorbeelden van verlatingsangst. De acute vroege dood van zijn broer en het verbreken van een verkering maken veel indruk. Vervolgens begint hij te veranderen en krijgt een psychose gevolgd door negatieve gevoelens. Tot 1994 wordt hij ruim twee jaar klinisch behandeld, gevolg door dagtherapie en begeleiding. Tenslotte bereikt hij een evenwicht, weliswaar in de WAO en met medicatie, maar hij is weer zelfstandig. De diagnose is gesteld op een lichte vorm van schizofrenie met een gunstig verloop. Het positieve in dit boek is hoe de schrijver aangeeft hoe hij herstel vindt en dat hij zelf tenslotte een zinvulle invulling in het leven heeft gevonden.

(Biblion recensie, M.A.M. Bomhof, neuroloog-psychiater)