Klein boekje met zes juweeltjes van mijn meest favoriete schrijver over natuur. Ditmaal over, jawel, uilen.

O, wat kan die man toch schrijven.
Als je nog nooit een uil gezien hebt, dan ga je ze nu zien. "In het westen in ondertussen de hemel opengescheurd, het zonlicht schittert in zijn irissen. Zijn vleugels glanzen, het is alsof je de zachtheid ervan kunt voelen met je ogen."
Als je ze wel al eens hebt waargenomen, dan slaat je hart af en toe een slagje over, het feest der herkenning. Over de ransuilen, in een parkje buiten Delft: "Wij (...) lokken een zekere reactie uit. Sommige richten zich kaarsrecht op (slank als een balletdanser, de oorpluimen sierlijk opgestoken) en bestoken ons met het fonkelend oranje van hun ogen."
"Ten slotte: drie geruisloos wegdrijvende schimmen."