Dit is een young adult boek over Lou, een intelligent maar eenzaam meisje van 13 uit Parijs die de 18 jarige dakloze No ontmoet en in haar een soulmate ontmoet. Het verhaal wordt verteld vanuit Lou's perspectief, die met haar dertien jaar niet in het hoofd van de achttienjarige No kan kijken. Dat betekent wel dat No niet meer dan een katalysator voor de volwassenwording van Lou en het helen van de familiebanden van haar familie wordt. Het alles of niets gevoel dat pubers zo kunnen hebben vind ik in het verhaal erg goed getroffen. De vriendschap van Lou met No is meer dan een vriendschap, zowel voor No als voor Lou. Het is een levensbehoefte. "We zijn samen toch?" Als Lou besluit om met No mee te gaan klinkt dat als een onlogisch besluit, maar in het hoofd van en dertienjarige wordt het juist erg begrijpelijk.
Het verhaal is gevoelig en teder geschreven, met hart voor de hoofdpersonen. Zeker voor beginnende volwassen lezers is dit een mooi boek. Aan het eind blijkt de wereld niet zo maakbaar als ze in het begin leek te zijn.

Volledige recensie:
http://iiwi-ezelsoor.blogspot.com/2012/03/no-en-ik-delphine-de-vigan.html

Kijk! Dat zijn nou leuke dingen voor de mens! Krijg ik zomaar een mooi boek toegestuurd. Dankjewél iiwi, echt heel leuk zo'n verrassing!