Tápame en andere Antilliaanse verhalen
2 journalers for this copy...
Uitgelezen 21 augustus 2005: Cornelis Goslinga (1975). Tápame en andere Antilliaanse verhalen. Amsterdam: Querido [103 pagina's]
Dit boekje is van mijn oma geweest, die lang op Curaçao heeft gewoond.
De achterkant:
De schrijver van dit boek, Cornelis Goslinga, geboren in Schiedam, was geschiedenisleraar te Willemstad, Curaçao, waar hij van 1946 tot 1961 verbleef, en vervolgens hoogleraar in Florida (USA), hetgeen hij nog steeds is.
Tápame en andere Antilliaanse verhalen bevat een aantal indrukken van de Antilliaanse samenleving in zoverre die zich aan hem voordeed in haar boeiende mengeling van gecompliceerdheid en ongekunsteldheid. Ze zijn geschreven zonder enige pretentie, in een poging enigszins door te dringen in het wezen van een zich politiek en sociaal snel ontwikkelende maatschappij. Goslinga heeft dit gedaan in de vorm van korte verhalen die eenvoudige situaties weergeven in een veelal simpel verband van mensen en omstandigheden, van gevoelens en gebeurtenissen tegen een achtergrond van 'couleur locale', van blanken en zwarten in hun dagelijkse confrontaties, van geloof en bijgeloof, liefde en leed onder de tropenzon der Antillen. Tápame en andere Antilliaanse verhalen is zo'n bundel die je bij lezing het gevoel geeft dat er een wereld voor je opengaat, een ándere wereld.
Boek met negen verhalen.
En wat vond ik:
Niet goed geschreven en vol vooroordelen. Wel leuk: het woordenlijstje Papaiamentu achterin. Het beste verhaal Adiós Sheila, over de geest van Sheila die onder een palm staat te zwaaien naar de automobilisten. Omdat het een boek van mijn oma is, gaat het voorlopig op PC.
*Update*
Vandaag, 14 november 2006, is het precies een jaar geleden dat mijn oma overleed.
Eerst dacht ik dat ik nooit afstand van haar boeken zou doen. Deze week bemerkte ik een verandering bij mezelf: ik wil graag dat boeken gelezen worden, en tja, een boek dat mij niet zoveel zegt en dat ik niet zal herlezen, zoals dit boek, dat gun ik eigenlijk liever de vrijheid en nieuwe lezers toe. Binnenkort gaat dit boekje dus de wijde wereld weer in :-)
Dit boekje is van mijn oma geweest, die lang op Curaçao heeft gewoond.
De achterkant:
De schrijver van dit boek, Cornelis Goslinga, geboren in Schiedam, was geschiedenisleraar te Willemstad, Curaçao, waar hij van 1946 tot 1961 verbleef, en vervolgens hoogleraar in Florida (USA), hetgeen hij nog steeds is.
Tápame en andere Antilliaanse verhalen bevat een aantal indrukken van de Antilliaanse samenleving in zoverre die zich aan hem voordeed in haar boeiende mengeling van gecompliceerdheid en ongekunsteldheid. Ze zijn geschreven zonder enige pretentie, in een poging enigszins door te dringen in het wezen van een zich politiek en sociaal snel ontwikkelende maatschappij. Goslinga heeft dit gedaan in de vorm van korte verhalen die eenvoudige situaties weergeven in een veelal simpel verband van mensen en omstandigheden, van gevoelens en gebeurtenissen tegen een achtergrond van 'couleur locale', van blanken en zwarten in hun dagelijkse confrontaties, van geloof en bijgeloof, liefde en leed onder de tropenzon der Antillen. Tápame en andere Antilliaanse verhalen is zo'n bundel die je bij lezing het gevoel geeft dat er een wereld voor je opengaat, een ándere wereld.
Boek met negen verhalen.
En wat vond ik:
Niet goed geschreven en vol vooroordelen. Wel leuk: het woordenlijstje Papaiamentu achterin. Het beste verhaal Adiós Sheila, over de geest van Sheila die onder een palm staat te zwaaien naar de automobilisten. Omdat het een boek van mijn oma is, gaat het voorlopig op PC.
*Update*
Vandaag, 14 november 2006, is het precies een jaar geleden dat mijn oma overleed.
Eerst dacht ik dat ik nooit afstand van haar boeken zou doen. Deze week bemerkte ik een verandering bij mezelf: ik wil graag dat boeken gelezen worden, en tja, een boek dat mij niet zoveel zegt en dat ik niet zal herlezen, zoals dit boek, dat gun ik eigenlijk liever de vrijheid en nieuwe lezers toe. Binnenkort gaat dit boekje dus de wijde wereld weer in :-)
Ik heb dit boek op 14 december om 18.20 gevonden in het Lipsius gebouw van de Universiteit Leiden, terwijl ik op weg was naar mijn dansles in de kelder van het gebouw. Ik was zeer verrast een boek te zien liggen!! De schrijver bleek zelfs afkomstig uit mijn geboortestad en dit maakte het extra leuk. Ik heb er nog niet in gelezen maar ga dat zeker doen.
