snel te lezen. heb ik dus ook gedaan in de trein.

In dit boek staan een aantal van mijn avonturen. Sommige heb ik echt beleefd, andere heb ik verzonnen. Ik vind dat verzonnen avonturen net zo goed avonturen zijn als echt beleefde avonturen. Ik gebruik in dit boek een schuilnaam: V. Swchwrm. Ik wil namelijk niet dat iemand weet wie ik echt ben. Daarom heb ik ook iedereen die in dit boek nog meer voorkomt onherkenbaar gemaakt (behalve de koningin). Dit is mijn eerste boek. Ik hoop dat het een diepe indruk zal achterlaten. Anders heb ik het voor niets geschreven.
V. Swchwrm

boekray:

Dettie
croixdeguerre
maupi <------
olifant

RELEASE NOTES:

op weg naar Dettie

Wat ben je toch altijd snel Galadriel!
Mooie envelop, mooie BC sticker en mooi briefje erin!
Lijkt me een heel leuk boekje, en... voor de zoveelste keer...
BEDANKT Gala!!

Dat was weer een leuk boekje Gala.
Vooral de verhalen met de koningen vond ik leuk!
Vandaag is Swchwrm op reis gegaan naar croixdeguerre.

ik heb het net binnen en ga er snel in beginnen. Volgens mij weer een erg leuk boek van Toon Tellegen.

Even een verslagje
V. Swchwrm wil schrijver worden. En niet zomaar schrijver. Hij wil mooie boeken schrijven én belangrijke boeken. Mensen die ze lezen moeten er vrolijk van worden en stoppen met oorlog en misdaad en zieken moeten er beter van worden.

Als ik dokter was geweest, dacht ik op een keer, dan had ik nu al 100 mensen van de dood gered. Waarom wilde ik schrijver worden? En toch wilde ik het.

V.Swchwrm vertelt over de kameel die hij zijn vader cadeau geeft, over het meisje op wie hij besluit verliefd te worden, over de koningin –in zilveren badpak en gouden, met diamanten bezette badmuts– die hij uit de zee redt, over de tuin waarin alle mensen slechts één eigenschap vertegenwoordigen: de zenuwachtige man, de deerniswekkende vrouw, de verdrietige meisjes en de gelukkige jongen. Wat V. Swchwrm zelf het liefst zou willen zijn? Onzichtbaar. „Ik zou in een lege kamer willen wonen met een bordje op mijn deur: ONZICHTBARE JONGEN. Om elf uur 's ochtends zou ik hoogstens heel even mijn keel schrapen en “Ahum” zeggen. Maar meer niet”.

IJzersterk vind ik de manier waarop Tellegen in zijn eigen stijl zoiets beschrijft. Met enorm veel humor worden de verhalen vertelt. Persoonlijk vond ik de verhalen over de koningin het leukste. In een verhaal zweeft ze boven haar land en Swchwrm ziet haar, ze heeft het moeilijk want ze moet een toespraak voorbereiden, daarom vliegt ze, dan valt niemand haar lastig!
Ze begint iedere keer met: Landgenoten wij zijn ongerust, of Landgenoten wij zijn diep bedroefd en Swchwrm keurt alles af. Op het laatst zegt ze Langenoten: Wij zijn gelukkig! Dat is goed vindt Swchwrm, en de koningin vliegt naar huis en eet koninginnesoep met sliertjes en zegt tegen de lakei Wij zijn gelukkig....
Erg leuk boek!!

Ik vond dit nog over Toon Tellegen
Toon Tellegen is behalve schrijver en dichter ook huisarts, hij schrijft voor volwassenen en kinderen. Hij werd bekend met zijn dierenverhalen. Het verzamelde werk met alle dierenverhalen Misschien wisten zij alles: alle verhalen over de eekhoorn en de andere dieren kwam uit in 1995. In 1998 schreef Tellegen het kinderboekenweekgeschenk Mijn avonturen door V. Swchwrm. Het werk van Toon Tellegen is veelvuldig bekroond. Hij won twee Gouden en vier Zilveren Griffels, een Gouden Uil, twee keer de Woutertje Pieterse prijs en de Theo Thijssenprijs voor zijn hele oeuvre.

aan het verslag van Dettie heb ik eerlijkgezegd niks toe te voegen! Ik vind het geweldig zoals hij de wereld vanuit beleving van een kind beschrijft, het magische denken. Zeer humoristisch ook. En ontroerend af en toe.

Op naar maupi!

Hoi, een Tellegen! Die gaat zo in de verhuisdoos, maar wordt op het nieuwe adres vast al snel gelezen.

Dit is niet de Tellegen die ik zo graag lees. Magisch misschien, maar niet het magische, sprookjesachtige en wijze uit de dierenverhalen. Het is me te onsamenhangend.
Het boekje gaat naar Olifant.

Weer een Tellegen in de bus. Ben benieuwd.

Ander werk:
De trein naar Pavlovsk en Oostvoorne
Twee oude vrouwtjes

Lief, grappig, ontroerend boekje. Ook de tekeningen, van Marc Terstroet, vind ik leuk. Het is een kinderboekenweekgeschenk uit 1998.

Toon Tellegen heeft een heel eigen stijl. Korte zinnen, eenvoudige woorden, maar prachtige beelden! Dat er zomaar op een dag niemand weet wie hij is. Dat je je vader en moeder kwijtraakt en hen weer kunt afhalen bij de Gevonden Voorwerpen van het politiebureau. Dat je aan alles kan gaan twijfelen.


‘Komt u voor mij?’ vroeg mijn grootvader.
‘Wilt u dat?’ vroeg de dood.
Mijn grootvader zuchtte. Eigenlijk wel, dacht hij.
Maar op dat moment stormde ik op een groot wit paard zijn gedachten in en riep, zwaaiend met een vlag: ‘Poffertjes, spookhuis, suikerspin...’


En ik zei tien keer op een dag: de moed opgeven kan altijd nog, versta je dat? dat kan altijd nog!

Het boekje gaat naar OBCZ-Utrecht.

RELEASE NOTES:

Achtergelaten in OBCZ-Utrecht, laat tevens achter de boeken Generations of Winter van Vassily Aksyonov en The Colour of Blood van Brian Moore.