Tocht door de tijd
1 journaler for this copy...
(Ik heb geen/zo min mogelijk spoilers in mijn recensie geschreven)
Titel: Tocht door de tijd (op Librarything, op Goodreads)
Oorspronkelijke titel: Cave beyond time
Auteur: Malcolm Bosse
Vertaler: M. Bodaert
Illustrator omslag: Will Berg
Taal: Nederlands, oorspronkelijk Engels
Serie: nee
Soort uitgave: harde kaft
Aantal pagina's: 144
Uitgever: Uitgeversmaatschappij Holland - Haarlem
Jaar van publicatie: origineel Engels 1980, mijn editie 1984 (1e Nederlandse uitgave)
ISBN-nummer: 9025105076
Trefwoorden: prehistorie, rouwverwerking
Waarom ging ik het lezen: Ik had het boek meer dan 15 jaar geleden al eens gelezen (uit een bibliotheekverkoop van oude biebboeken). Ik vond het toen redelijk leuk, maar niet waard om het boek te houden. Begin deze maand kwam ik dit boek weer tegen in het ruilboekenkastje op het station (een ander exemplaar, want deze heeft geen bibliotheekstickers op de kaft) en het leek me wel leuk om het nog een keer te lezen.
Aanrader: Ja.
Leeftijdscategorie: 14+
Kopen / Lenen / Laat maar zitten: Lenen.
Korte samenvatting:
Ben is met zijn oom, die archeoloog is, bij een opgraving in Arizona. Een maand geleden heeft hij zijn vader en broer verloren bij een auto-ongeluk (zijn moeder was gestorven toen hij drie was). Hij kan zich er niet toe zetten interesse te krijgen voor het werk van zijn oom, dus loopt hij op een dag de woestijn in (met wat voorbereidingen zoals een setje tegen slangenbeten). Dat setje heeft hij helaas wel nodig, want hij wordt gebeten! Hij probeert terug te lopen naar het kamp, maar komt in plaats daarvan in de prehistorie terecht.
Achterkanttekst:
De vijftienjarige Ben is met zijn oom, die archeoloog is, meegegaan naar opgravingen in Arizona. Hij interesseert zich niet erg voor het werk van de mannen, die net een grot met wandschilderingen hebben ontdekt. Sinds zijn vader, zijn broer en zijn vriendin bij een auto-ongeluk om het leven zijn gekomen, ligt hij met zichzelf overhoop. Omdat hij zich bij de opgravingen overbodig voelt, trekt hij in zijn eentje de woestijn in. Terwijl hij een kudde wilde varkens achtervolgt, struikelt hij en wordt hij tweemaal gebeten door ratelslangen. Door het gif raakt hij in coma en glijdt weg door de tijd.
De hele omgeving verandert en hij kan weer normaal lopen. Eerst komt hij terecht bij de nomaden, daarna bij de jagers en als laatste bij een landbouwend volk. In ieder tijdperk moet hij zich aan de nieuwe levensstijl aanpassen. Vooral bij de jagers is het leven hard, ruw en meedogenloos. Tot zijn verbazing ontmoet hij in ieder tijdvak mensen die hem vaag bekend voorkomen: een vader, een broer, een vriendin.
Over de achterkanttekst:
Alleen staan "een vader, een broer, een vriendin" niet in de goede volgorde. En zijn hond moet eigenlijk ook nog in dit rijtje.
Eerste alinea:
De woestijnzon brandde op de twaalf mannen, die bij een diepe opgraving zaten. Ze droegen breedgerande, slappe hoeden en om hun verbrande nekken hadden ze doeken gebonden. Na een lange dag graven met hamers en houwelen, waren ze juist uit een grot gekomen. Een jongen, die ook een slappe hoed droeg, zat dichtbij op zijn hurken, maar hij scheen niet geïnteresseerd te zijn in de archeologen en hun lading vuurstenen en aardewerk. Hij zat met gebogen hoofd ineengedoken en haalde langzaam zijn vingers door het stof, terwijl de leden van de groep spraken over de opmerkelijke vondst van gisteren in een tunnel van de hoofdgrot: de geschilderde omtrek van drie handen op een muur. Aan elke hand ontbraken een paar vingers.
Recensie:
Verhaal:
Je weet al (door de achterkanttekst) dat Ben door verschillende perioden gaat reizen. Wat er in die perioden gebeurt is niet heel voorspelbaar; je weet zelfs niet of hij alles overleeft, want hij zou ook door te sterven misschien nog wel kunnen tijdreizen!
Tijdens het leven in de andere tijden lijkt Ben zich echter niet te kunnen herinneren waar hij vandaan is gekomen. De lezer weet dus meer en ook al blijft de auteur hem "Ben" noemen, de jongen noemt zichzelf in elk tijdperk anders.
Er zijn wel andere personages in het boek, maar ze blijven toch wat op de achtergrond ten opzichte van Ben. Daardoor grijpt hun dood je niet echt aan als lezer, maar dat zou ook kunnen komen door de afstandelijke manier waarop de auteur het toch beschrijft.
De auteur laat in ieder geval zien hoe de mensen in de drie tijdsperioden omgingen met de dood, wat Ben (onbewust) helpt bij het verwerken van zijn rouw.
De beschrijvingen van het leven in het verleden zijn redelijk realistisch, maar vooral bij de rituelen die de mensen in het verleden uitvoeren, heeft de auteur zijn fantasie gebruikt (want we weten niet zeker hoe zulke dingen gingen), maar de gebeurtenissen passen bij de wereld die hij beschrijft. Een bronnenlijst (indien de auteur die heeft gebruikt) zou wel interessant geweest zijn.
Schrijfstijl:
De auteur heeft een heel beschrijvende stijl, waardoor je je de omgevingen waarin Ben zich bevindt, duidelijk voor kan stellen. In de moderne wereld is er vrij veel dialoog, bij de nomaden amper (maar een paar woorden), bij de jagers al meer, en bij het landbouwvolk nog meer.
Het is geschreven in de derde persoon enkelvoud, maar je leest wel vaak Bens gedachten.
Spelfouten/Typefouten:
- blz 7
[...] plaats,' zei de oom van Ben.' =
[...] plaats,' zei de oom van Ben.
- blz 24
[...] ze hadden minstens een negen kilometer gelopen [...] =
[...] ze hadden minstens negen kilometer gelopen [...]
- blz 31
Hij wees naar een van de slagtanden.' =
Hij wees naar een van de slagtanden.
- blz 37
mammoet slagtanden =
mammoetslagtanden
- blz 37
de groet dieren =
de grote dieren
- blz 60
Ben herkenden de jongens; =
Ben herkende de jongens;
- blz 62
[...] eindelijk terug bij de andere kwamen =
[...] eindelijk terug bij de anderen kwamen
- blz 127
voedsel rantsoen =
voedselrantsoen
Kaft:
De tekening op de kaft is gemaakt door Will Berg, speciaal voor de Nederlandse uitgave met (waarschijnlijk) acrylverf of een andere niet-waterige verf, gezien de duidelijke, dikke egale strepen.
In de linker-onderhoek staat Ben met ontbloot bovenlijf (je ziet eigenlijk alleen zijn hoofd en schouders) en een speer in zijn hand, schuin omhoog kijkend. In de achtergrond staan een mammoet, jagers die op de mammoet afrennen, een dansende sjamaan met een bizonkop, en een jager die zijn bloederige speer naar de sjamaan werpt.
Conclusie:
Een toch wel spannend boek waarvan je soms zeker weet en soms twijfelt of Ben echt een tocht door de tijd maakt.
Toen ik het boek voor de eerste keer las, was mijn conclusie: ja, hij heeft echt door de tijd gereisd! Bij deze keer herlezen twijfelde ik wat meer, maar ik denk dat het toch een echte tijdreis is geweest voor Ben.
Herleesbaarheid:
Ja.
Titel: Tocht door de tijd (op Librarything, op Goodreads)
Oorspronkelijke titel: Cave beyond time
Auteur: Malcolm Bosse
Vertaler: M. Bodaert
Illustrator omslag: Will Berg
Taal: Nederlands, oorspronkelijk Engels
Serie: nee
Soort uitgave: harde kaft
Aantal pagina's: 144
Uitgever: Uitgeversmaatschappij Holland - Haarlem
Jaar van publicatie: origineel Engels 1980, mijn editie 1984 (1e Nederlandse uitgave)
ISBN-nummer: 9025105076
Trefwoorden: prehistorie, rouwverwerking
Waarom ging ik het lezen: Ik had het boek meer dan 15 jaar geleden al eens gelezen (uit een bibliotheekverkoop van oude biebboeken). Ik vond het toen redelijk leuk, maar niet waard om het boek te houden. Begin deze maand kwam ik dit boek weer tegen in het ruilboekenkastje op het station (een ander exemplaar, want deze heeft geen bibliotheekstickers op de kaft) en het leek me wel leuk om het nog een keer te lezen.
Aanrader: Ja.
Leeftijdscategorie: 14+
Kopen / Lenen / Laat maar zitten: Lenen.
Korte samenvatting:
Ben is met zijn oom, die archeoloog is, bij een opgraving in Arizona. Een maand geleden heeft hij zijn vader en broer verloren bij een auto-ongeluk (zijn moeder was gestorven toen hij drie was). Hij kan zich er niet toe zetten interesse te krijgen voor het werk van zijn oom, dus loopt hij op een dag de woestijn in (met wat voorbereidingen zoals een setje tegen slangenbeten). Dat setje heeft hij helaas wel nodig, want hij wordt gebeten! Hij probeert terug te lopen naar het kamp, maar komt in plaats daarvan in de prehistorie terecht.
Achterkanttekst:
De vijftienjarige Ben is met zijn oom, die archeoloog is, meegegaan naar opgravingen in Arizona. Hij interesseert zich niet erg voor het werk van de mannen, die net een grot met wandschilderingen hebben ontdekt. Sinds zijn vader, zijn broer en zijn vriendin bij een auto-ongeluk om het leven zijn gekomen, ligt hij met zichzelf overhoop. Omdat hij zich bij de opgravingen overbodig voelt, trekt hij in zijn eentje de woestijn in. Terwijl hij een kudde wilde varkens achtervolgt, struikelt hij en wordt hij tweemaal gebeten door ratelslangen. Door het gif raakt hij in coma en glijdt weg door de tijd.
De hele omgeving verandert en hij kan weer normaal lopen. Eerst komt hij terecht bij de nomaden, daarna bij de jagers en als laatste bij een landbouwend volk. In ieder tijdperk moet hij zich aan de nieuwe levensstijl aanpassen. Vooral bij de jagers is het leven hard, ruw en meedogenloos. Tot zijn verbazing ontmoet hij in ieder tijdvak mensen die hem vaag bekend voorkomen: een vader, een broer, een vriendin.
Over de achterkanttekst:
Alleen staan "een vader, een broer, een vriendin" niet in de goede volgorde. En zijn hond moet eigenlijk ook nog in dit rijtje.
Eerste alinea:
De woestijnzon brandde op de twaalf mannen, die bij een diepe opgraving zaten. Ze droegen breedgerande, slappe hoeden en om hun verbrande nekken hadden ze doeken gebonden. Na een lange dag graven met hamers en houwelen, waren ze juist uit een grot gekomen. Een jongen, die ook een slappe hoed droeg, zat dichtbij op zijn hurken, maar hij scheen niet geïnteresseerd te zijn in de archeologen en hun lading vuurstenen en aardewerk. Hij zat met gebogen hoofd ineengedoken en haalde langzaam zijn vingers door het stof, terwijl de leden van de groep spraken over de opmerkelijke vondst van gisteren in een tunnel van de hoofdgrot: de geschilderde omtrek van drie handen op een muur. Aan elke hand ontbraken een paar vingers.
Recensie:
Verhaal:
Je weet al (door de achterkanttekst) dat Ben door verschillende perioden gaat reizen. Wat er in die perioden gebeurt is niet heel voorspelbaar; je weet zelfs niet of hij alles overleeft, want hij zou ook door te sterven misschien nog wel kunnen tijdreizen!
Tijdens het leven in de andere tijden lijkt Ben zich echter niet te kunnen herinneren waar hij vandaan is gekomen. De lezer weet dus meer en ook al blijft de auteur hem "Ben" noemen, de jongen noemt zichzelf in elk tijdperk anders.
Er zijn wel andere personages in het boek, maar ze blijven toch wat op de achtergrond ten opzichte van Ben. Daardoor grijpt hun dood je niet echt aan als lezer, maar dat zou ook kunnen komen door de afstandelijke manier waarop de auteur het toch beschrijft.
De auteur laat in ieder geval zien hoe de mensen in de drie tijdsperioden omgingen met de dood, wat Ben (onbewust) helpt bij het verwerken van zijn rouw.
De beschrijvingen van het leven in het verleden zijn redelijk realistisch, maar vooral bij de rituelen die de mensen in het verleden uitvoeren, heeft de auteur zijn fantasie gebruikt (want we weten niet zeker hoe zulke dingen gingen), maar de gebeurtenissen passen bij de wereld die hij beschrijft. Een bronnenlijst (indien de auteur die heeft gebruikt) zou wel interessant geweest zijn.
Schrijfstijl:
De auteur heeft een heel beschrijvende stijl, waardoor je je de omgevingen waarin Ben zich bevindt, duidelijk voor kan stellen. In de moderne wereld is er vrij veel dialoog, bij de nomaden amper (maar een paar woorden), bij de jagers al meer, en bij het landbouwvolk nog meer.
Het is geschreven in de derde persoon enkelvoud, maar je leest wel vaak Bens gedachten.
Spelfouten/Typefouten:
- blz 7
[...] plaats,' zei de oom van Ben.' =
[...] plaats,' zei de oom van Ben.
- blz 24
[...] ze hadden minstens een negen kilometer gelopen [...] =
[...] ze hadden minstens negen kilometer gelopen [...]
- blz 31
Hij wees naar een van de slagtanden.' =
Hij wees naar een van de slagtanden.
- blz 37
mammoet slagtanden =
mammoetslagtanden
- blz 37
de groet dieren =
de grote dieren
- blz 60
Ben herkenden de jongens; =
Ben herkende de jongens;
- blz 62
[...] eindelijk terug bij de andere kwamen =
[...] eindelijk terug bij de anderen kwamen
- blz 127
voedsel rantsoen =
voedselrantsoen
Kaft:
De tekening op de kaft is gemaakt door Will Berg, speciaal voor de Nederlandse uitgave met (waarschijnlijk) acrylverf of een andere niet-waterige verf, gezien de duidelijke, dikke egale strepen.
In de linker-onderhoek staat Ben met ontbloot bovenlijf (je ziet eigenlijk alleen zijn hoofd en schouders) en een speer in zijn hand, schuin omhoog kijkend. In de achtergrond staan een mammoet, jagers die op de mammoet afrennen, een dansende sjamaan met een bizonkop, en een jager die zijn bloederige speer naar de sjamaan werpt.
Conclusie:
Een toch wel spannend boek waarvan je soms zeker weet en soms twijfelt of Ben echt een tocht door de tijd maakt.
Toen ik het boek voor de eerste keer las, was mijn conclusie: ja, hij heeft echt door de tijd gereisd! Bij deze keer herlezen twijfelde ik wat meer, maar ik denk dat het toch een echte tijdreis is geweest voor Ben.
Herleesbaarheid:
Ja.
