De vreemde uil
1 journaler for this copy...
(Ik heb geen/zo min mogelijk spoilers in mijn recensie geschreven)
Titel: De vreemde uil (op Librarything, op Hebban.nl)
Auteur: Lieve van Looy
Illustrator: Sandrine Lambert
Taal: Nederlands
Serie: nee
Soort uitgave: paperback
Aantal pagina's: 32
Uitgever: boekscout
Jaar van publicatie: origineel 2019, mijn editie 2019 (1e editie)
ISBN-nummer: 9789463895101
Trefwoorden: snoep, weglopen van huis, met vreemden meelopen
Aanrader: Ja.
Kopen / Lenen / Laat maar zitten: Kopen als je een kind in de doelgroep hebt (jonger dan 5 jaar), anders lenen.
Korte samenvatting:
Nina is in de tuin aan het spelen en heeft zin in snoep, maar zo vlak voor het avondeten krijgt ze dat natuurlijk niet. Ineens komt er een groene uil in een boom zitten, die kan praten en die haar iets wil laten zien. Ze loopt achter de uil aan de tuin uit.
Achterkanttekst:
Elk kind droomt wel eens van snoep. Ook Nina, een klein meisje die een vreemde uil ontmoet in de tuin wanneer ze met haar poppen speelt. De uil lokt Nina mee naar een bos waar ze terecht komt in een spannend avontuur. Het lijkt wel een droom te zijn die in vervulling gaat. Maar is het wel een droom of eerder een nachtmerrie?
Eerste alinea van het verhaal, na het voorwoord-gedicht:
Aan de rand van een groot bos woont Nina samen met haar mama en papa in een gezellig huisje. Het is een warme zomerdag. Terwijl mama ijverig in de keuken het avondmaal aan het bereiden is, speelt Nina buiten in de tuin met haar poppen. Ze zet alle poppen op een rijtje, zodat ze hun middagslaapje kunnen doen. Vervolgens laat ze zich in het gras neerploffen in de schaduw van een boom.
Ik heb zo'n zin in snoep, maar ik zal vast niets krijgen net voor het avondeten, denkt Nina.
Recensie:
Verhaal:
Nina woont in een huis vlak naast een bos.
Nina wordt weggelokt van huis door een vreemde, groene uil. De dieren en dingen die ze in het bos tegenkomt, zijn ook allemaal vreemd. Het lijkt leuk, maar is het dat ook...?
Als lezer loop je met Nina mee door het bos en omdat je niet weet wat Nina nu weer zal tegenkomen, blijft het spannend. Het hele avontuur speelt zich af binnen een paar uur, maar dat kan natuurlijk heel lang lijken als je verdwaald bent.
Achterin het boek heeft de auteur een nawoord opgenomen met voor wie ze dit boek heeft geschreven en met welk doel. Het past in een lesthema over kinderlokkers.
Schrijfstijl:
De zinnen zijn simpel, maar niet superkort. Het is geschreven in een stijl die prettig voorleest, met afwisseling tussen dingen die Nina ziet, zegt en denkt.
Steeds staat op de linkerpagina de illustratie en op de rechterpagina de tekst. Op sommige pagina's staat veel tekst, op andere pagina's maar twee regels. Dit is afgestemd op de illustraties.
Spelfouten/Typefouten:
Op de achterkant:
Ook Nina, een klein meisje die een vreemde uil ontmoet [...]
en dat moet zijn:
Ook Nina, een klein meisje dat een vreemde uil ontmoet [...]
(want "dat" verwijst naar het meisje en bij onzijdige woorden hoort het verwijswoord "dat" en niet "die" (het meisje >> dat meisje)).
Afbeeldingen:
De illustraties van Sandrine Lambert zijn geschilderd met aquarelverf in mooie lichte kleuren. Je ziet de structuur van het papier er nog doorheen, wat een duidelijk contrast geeft met de witte achtergrond van de pagina's. De witte delen aan de randen van de tekeningen (ze vullen niet de volledige pagina's) zijn namelijk "weggegumd", waardoor je daar juist niet meer de structuur van het aquarelpapier ziet. Dat ziet er leuk uit, ook omdat niet alle illustraties even groot zijn.
Sommige illustraties worden meerdere keren gebruikt, bijvoorbeeld een illustratie uit het midden van het verhaal staat ook bij de introductie.
De personages zijn op een speelse manier getekend, dus in sommige tekeningen zijn Nina's armen en benen bijvoorbeeld wat langer en in andere tekeningen wat korter.
Het meest enge personage in dit verhaal is het monster dat Nina tegenkomt. Als je alleen de tekst leest, stel je je al snel een heel eng monster voor. Op de illustratie die ernaast staat, ziet het monster er juist heel schattig uit.
Kaft:
Op de kaft staat Nina op het moment dat ze net de groene uil tegenkomt. Deze tekening komt ook in het boek zelf voor, maar de kleuren zijn op de kaft net wat donkerder gedrukt dan binnenin.
Het is logisch dat deze tekening is gekozen voor de kaft, gezien de titel, maar andere tekeningen (zoals bijvoorbeeld die waarin Nina achter het konijntje aanloopt, of de tekeningen waarop Nina's huis te zien is) zijn veel mooier. Die passen echter minder goed bij de titel van het verhaal, dus zou het een minder goede keus voor de voorkantafbeelding geweest zijn.
Conclusie:
Een mooi prentenboekje over het thema kinderlokkers - maar dan wel vol fantasie.
Mini-interview met Lieve van Looy:
1. Gefeliciteerd met je eerste boek! Hoe ging het proces in zijn werk, van schrijven tot uitgeven en promotie?
Als kind was ik al een dagdromer en wanneer ik in 2013 moeder werd voelde ik dat het innerlijk kind weer tot leven werd geroepen en kreeg ik het idee de behoefte om mijn fantasieën te delen met kinderen.
Ik wil in eerste instantie mijn fantasieën met kinderen delen maar voor mijn eerste boek wilde ik mij meer richten op preventie omdat ik zelf dagelijks werk met traumapatienten, slachtoffers van misbruik. Dit was de insteek van het boek, dat het een psycho-educatief fantasieverhaal zou worden. De inspiratie voor het verhaal groeide tijdens de vele wandelingen in de bossen met mijn hond. Het verhaal groeide en kwam tot leven.
Via een vriendin kwam ik in contact metSandrine Lambert. Zij vond het een heel leuk verhaal en was bereid om illustraties te maken voor mijn boek. Wanneer het manuscript klaar was heb ik het laten nalezen door Sandrine Lambert en heb ik het vervolgens opgestuurd naar uitgeverij boekscout in Nederland. Het manuscript werd positief beoordeeld. Dit was de start van een spannend avontuur.
De samenwerking met boekscout verliep vlot, in die zin dat ze me doorheen het hele proces hebben gesteund en begeleid.
2. Wat was het leukste aan de samenwerking met de illustratrice Sandrine Lambert?
De samenwerking met Sandrine was heel fijn. Ze is heel flexibel maar ook correct. De illustraties werden aangepast aan mijn wensen. Verder ga ik in de toekomst met Sandrine Lambert ook nog lezingen en signeersessies geven.
3. Heb je zelf wel eens iets meegemaakt wat lijkt op de gebeurtenissen in "De vreemde uil"?
Ik heb zelf nooit iets meegemaakt wat lijkt op gebeurtenissen in de vreemde uil.
Maar als ouder van een 6-jarig kind dat graag de wereld ontdekt en zich niet bewust is van alle gevaar in de wereld voelde ik soms ook de noodzaak om mijn kind preventief in te lichten. Ik wil hem niet behoeden voor gevaar, maar hem de tools geven om te leren omgaan met situaties in deze wereld.
4. Wat vind je het leukst aan schrijven voor jonge kinderen?
Wat ik heel belangrijk vind is dat kinderboeken een zeker moraal bevatten. Een moraal leert kinderen hoe ze met deze wereld moeten omgaan. Kleuters nemen vaak meer op via fantasieverhalen dan door het goedbedoelde advies van ouders en leerkrachten omdat fantasie meer aansluit bij hun belevingswereld.
Titel: De vreemde uil (op Librarything, op Hebban.nl)
Auteur: Lieve van Looy
Illustrator: Sandrine Lambert
Taal: Nederlands
Serie: nee
Soort uitgave: paperback
Aantal pagina's: 32
Uitgever: boekscout
Jaar van publicatie: origineel 2019, mijn editie 2019 (1e editie)
ISBN-nummer: 9789463895101
Trefwoorden: snoep, weglopen van huis, met vreemden meelopen
Aanrader: Ja.
Kopen / Lenen / Laat maar zitten: Kopen als je een kind in de doelgroep hebt (jonger dan 5 jaar), anders lenen.
Korte samenvatting:
Nina is in de tuin aan het spelen en heeft zin in snoep, maar zo vlak voor het avondeten krijgt ze dat natuurlijk niet. Ineens komt er een groene uil in een boom zitten, die kan praten en die haar iets wil laten zien. Ze loopt achter de uil aan de tuin uit.
Achterkanttekst:
Elk kind droomt wel eens van snoep. Ook Nina, een klein meisje die een vreemde uil ontmoet in de tuin wanneer ze met haar poppen speelt. De uil lokt Nina mee naar een bos waar ze terecht komt in een spannend avontuur. Het lijkt wel een droom te zijn die in vervulling gaat. Maar is het wel een droom of eerder een nachtmerrie?
Eerste alinea van het verhaal, na het voorwoord-gedicht:
Aan de rand van een groot bos woont Nina samen met haar mama en papa in een gezellig huisje. Het is een warme zomerdag. Terwijl mama ijverig in de keuken het avondmaal aan het bereiden is, speelt Nina buiten in de tuin met haar poppen. Ze zet alle poppen op een rijtje, zodat ze hun middagslaapje kunnen doen. Vervolgens laat ze zich in het gras neerploffen in de schaduw van een boom.
Ik heb zo'n zin in snoep, maar ik zal vast niets krijgen net voor het avondeten, denkt Nina.
Recensie:
Verhaal:
Nina woont in een huis vlak naast een bos.
Nina wordt weggelokt van huis door een vreemde, groene uil. De dieren en dingen die ze in het bos tegenkomt, zijn ook allemaal vreemd. Het lijkt leuk, maar is het dat ook...?
Als lezer loop je met Nina mee door het bos en omdat je niet weet wat Nina nu weer zal tegenkomen, blijft het spannend. Het hele avontuur speelt zich af binnen een paar uur, maar dat kan natuurlijk heel lang lijken als je verdwaald bent.
Achterin het boek heeft de auteur een nawoord opgenomen met voor wie ze dit boek heeft geschreven en met welk doel. Het past in een lesthema over kinderlokkers.
Schrijfstijl:
De zinnen zijn simpel, maar niet superkort. Het is geschreven in een stijl die prettig voorleest, met afwisseling tussen dingen die Nina ziet, zegt en denkt.
Steeds staat op de linkerpagina de illustratie en op de rechterpagina de tekst. Op sommige pagina's staat veel tekst, op andere pagina's maar twee regels. Dit is afgestemd op de illustraties.
Spelfouten/Typefouten:
Op de achterkant:
Ook Nina, een klein meisje die een vreemde uil ontmoet [...]
en dat moet zijn:
Ook Nina, een klein meisje dat een vreemde uil ontmoet [...]
(want "dat" verwijst naar het meisje en bij onzijdige woorden hoort het verwijswoord "dat" en niet "die" (het meisje >> dat meisje)).
Afbeeldingen:
De illustraties van Sandrine Lambert zijn geschilderd met aquarelverf in mooie lichte kleuren. Je ziet de structuur van het papier er nog doorheen, wat een duidelijk contrast geeft met de witte achtergrond van de pagina's. De witte delen aan de randen van de tekeningen (ze vullen niet de volledige pagina's) zijn namelijk "weggegumd", waardoor je daar juist niet meer de structuur van het aquarelpapier ziet. Dat ziet er leuk uit, ook omdat niet alle illustraties even groot zijn.
Sommige illustraties worden meerdere keren gebruikt, bijvoorbeeld een illustratie uit het midden van het verhaal staat ook bij de introductie.
De personages zijn op een speelse manier getekend, dus in sommige tekeningen zijn Nina's armen en benen bijvoorbeeld wat langer en in andere tekeningen wat korter.
Het meest enge personage in dit verhaal is het monster dat Nina tegenkomt. Als je alleen de tekst leest, stel je je al snel een heel eng monster voor. Op de illustratie die ernaast staat, ziet het monster er juist heel schattig uit.
Kaft:
Op de kaft staat Nina op het moment dat ze net de groene uil tegenkomt. Deze tekening komt ook in het boek zelf voor, maar de kleuren zijn op de kaft net wat donkerder gedrukt dan binnenin.
Het is logisch dat deze tekening is gekozen voor de kaft, gezien de titel, maar andere tekeningen (zoals bijvoorbeeld die waarin Nina achter het konijntje aanloopt, of de tekeningen waarop Nina's huis te zien is) zijn veel mooier. Die passen echter minder goed bij de titel van het verhaal, dus zou het een minder goede keus voor de voorkantafbeelding geweest zijn.
Conclusie:
Een mooi prentenboekje over het thema kinderlokkers - maar dan wel vol fantasie.
Mini-interview met Lieve van Looy:
1. Gefeliciteerd met je eerste boek! Hoe ging het proces in zijn werk, van schrijven tot uitgeven en promotie?
Als kind was ik al een dagdromer en wanneer ik in 2013 moeder werd voelde ik dat het innerlijk kind weer tot leven werd geroepen en kreeg ik het idee de behoefte om mijn fantasieën te delen met kinderen.
Ik wil in eerste instantie mijn fantasieën met kinderen delen maar voor mijn eerste boek wilde ik mij meer richten op preventie omdat ik zelf dagelijks werk met traumapatienten, slachtoffers van misbruik. Dit was de insteek van het boek, dat het een psycho-educatief fantasieverhaal zou worden. De inspiratie voor het verhaal groeide tijdens de vele wandelingen in de bossen met mijn hond. Het verhaal groeide en kwam tot leven.
Via een vriendin kwam ik in contact metSandrine Lambert. Zij vond het een heel leuk verhaal en was bereid om illustraties te maken voor mijn boek. Wanneer het manuscript klaar was heb ik het laten nalezen door Sandrine Lambert en heb ik het vervolgens opgestuurd naar uitgeverij boekscout in Nederland. Het manuscript werd positief beoordeeld. Dit was de start van een spannend avontuur.
De samenwerking met boekscout verliep vlot, in die zin dat ze me doorheen het hele proces hebben gesteund en begeleid.
2. Wat was het leukste aan de samenwerking met de illustratrice Sandrine Lambert?
De samenwerking met Sandrine was heel fijn. Ze is heel flexibel maar ook correct. De illustraties werden aangepast aan mijn wensen. Verder ga ik in de toekomst met Sandrine Lambert ook nog lezingen en signeersessies geven.
3. Heb je zelf wel eens iets meegemaakt wat lijkt op de gebeurtenissen in "De vreemde uil"?
Ik heb zelf nooit iets meegemaakt wat lijkt op gebeurtenissen in de vreemde uil.
Maar als ouder van een 6-jarig kind dat graag de wereld ontdekt en zich niet bewust is van alle gevaar in de wereld voelde ik soms ook de noodzaak om mijn kind preventief in te lichten. Ik wil hem niet behoeden voor gevaar, maar hem de tools geven om te leren omgaan met situaties in deze wereld.
4. Wat vind je het leukst aan schrijven voor jonge kinderen?
Wat ik heel belangrijk vind is dat kinderboeken een zeker moraal bevatten. Een moraal leert kinderen hoe ze met deze wereld moeten omgaan. Kleuters nemen vaak meer op via fantasieverhalen dan door het goedbedoelde advies van ouders en leerkrachten omdat fantasie meer aansluit bij hun belevingswereld.
