Ένας αρχαίος κρατήρας που λίγο λίγο γέμισε νερό - στάσιμο νερό, που μυρίζει βρύο και λάσπη. Αυτή είναι η λίμνη Μπρατσάνο. Εδώ φτάνει η Αντόνια για να στήσει το σπίτι της, ύστερο από αμέτρητες μάχες για να βρει μια στέγη της προκοπής στη Ρώμη. Η περήφανη, πεισματάρα Αντόνια, με τον ανάπηρο άντρο και τα τέσσερα παιδιά, που παλεύει λυσσαλέο για μια καλύτερη ζωή. Η Αντόνια, που στηρίζει όλες τις ελπίδες της στην κόρη της, την Γκάια, γι' αυτό την κυνηγάει σαν Κέρβερος: να μάθει γράμματα, να σπουδάσει, ν' ανεβεί κοινωνικά.
Και η Γκάια; Η Γκάια μαθαίνει να μη ζητάει, να μην παραπονιέται, να διαβάζει. Να κάνει το θέλημα της μάνας της, που γίνεται ολοένα πιο σκληρή και εμμονική. Αλλά, κάθε φορά που σηκώνει το κεφάλι της, το βλέμμα της Αντόνια την καρφώνει σαν λεπίδα. Η Γκάια βουτάει στη λίμνη χωρίς να φοβάται τα βάθη, τρέχει τις νύχτες μ' ένα μηχανάκι με σβηστά τα φώτα, εξεγείρεται με την αφόρητη κοινοτοπία της ζωής.
Η Γκάια ξέρει πως, όσο κι ον προσπαθήσει, δεν θα γίνει ποτέ "σαν τους άλλους", όπως ονειρεύεται η Αντόνια. Η νέα χιλιετία έχει μπει, κάπου μακριά ο κόσμος αλλάζει, αλλά εδώ, μπροστά στη λίμνη, όλα μένουν ίδια. Όσο κι αν τρέξεις, μπροστά σου θα 'ναι πάντα το στάσιμο νερό μιας ζωής χωρίς προοπτική.
Ένα εντυπωσιακό μυθιστόρημα που συνεπήρε την Ιταλία το 2021.

Κοπή πίτας 2023.

Το ράφι της ζώνης γέμισε. Το πήρα για να το αφήσω αλλού, μάλλον θα το διαβάσω πριν το απελευθερώσω.

Διάβαζα με κομμένη την ανάσα, με ένα βάρος να μου πλακώνει το στήθος, χωρίς να θέλω να το αφήσω από τα χέρια μου.