"Αν εσύ το έχεις ξεχάσει, αξιότιμε κύριε, να σου το θυμίσω εγώ: είμαι η γυναίκα σου". Έτσι ξεκινά το γράμμα που γράφει η Βάντα στον σύζυγό της, ο οποίος έφυγε από το σπίτι, αφήνοντάς την έρμαιο μιας θύελλας, πλημμυρισμένη ερωτήματα που δε βρίσκουν απαντήσεις. Παντρεύτηκαν νέοι, διψασμένοι για ζωή και ελευθερία, οι συνθήκες όμως άλλαξαν. Και τώρα εκείνος βρίσκεται στη Ρώμη, ερωτευμένος με μια πολύ νέα γυναίκα, δίπλα στην οποία όλα μοιάζουν λαμπερά και ελαφρά, κι εκείνη στη Νάπολη με τα παιδιά, να μετράει την έκταση της σιωπής.
Τέσσερα χρόνια μετά, ο Άλντο επιστρέφει, έτοιμος για νέο ξεκίνημα. Αρκετά χρόνια μετά, η Βάντα και ο Άλντο επιστρέφοντας από τις καλοκαιρινές διακοπές βρίσκουν το σπίτι τους παραβιασμένο: αναποδογυρισμένα έπιπλα, σπασμένα τζάμια, ανοιγμένα κιβώτια, πεταμένα βιβλία. Το παρελθόν έρχεται στην επιφάνεια...
Η αριστοτεχνική εξιστόρηση μιας φυγής και μιας επιστροφής, ένα βιβλίο για τις υπόγειες δυνάμεις που κρατούν ζωντανό έναν γάμο, ένα βιβλίο για την αγάπη μετά τον έρωτα.
Τι είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε χωρίς να νιώθουμε παγιδευμένοι; Και τι είναι αυτό που χάνουμε, όταν επιλέγουμε να επιστρέψουμε; Γιατί τίποτα δεν είναι πιο ριζοσπαστικό από την εγκατάλειψη, αλλά και τίποτα δεν είναι πιο ανθεκτικό από τα αόρατα "κορδόνια" που δένουν τους ανθρώπους.

Κοπή πίτας 2023.

Στα χέρια μου, ευχαριστώ !

Μια φαινομενικά φυσιολογική οικογένεια γεμάτη μυστικά και υποκρισία. Η αφήγηση στήνεται σε τρία μέρη με επιστολές της γυναίκας, απολογία του άνδρα και διάλογο των παιδιών. Σε μια διάρκεια σαράντα ετών το ζευγάρι χωρίζει, επανενώνεται, τα παιδιά άθελά τους ζούν μια νοσηρή κατάσταση οικογενειακής παράνοιας μέχρι την έκρηξη. Μου άρεσε αυτό το ψυχολογικό μυθιστόρημα, πολύ.
Διαβάζω ότι ο Domenico Starnone πιθανόν να είναι, μαζί με την γυναίκα του, πίσω από το ψευδώνυμο Elena Ferrante. Δεν μου φαίνεται παράλογο. Το θέμα του συγκεκριμένου βιβλίου, η γραφή και οι συνεχώς αναφορές στην Νάπολη ενισχύουν απόλυτα αυτήν την υποψία.

Συνάντηση Φεβρουαρίου.
Καλή ανάγνωση !

Θα διαβαστεί.