(Ik heb geen/zo min mogelijk spoilers in mijn recensie geschreven)

Titel: Het Zwanenmeer (maar dan anders) (op Librarything, op Hebban.nl, op Goodreads)
Auteur: Francine Oomen
Illustrator: Francine Oomen
Taal: Nederlands
Serie: serie over Sam, Beer en Pip (dit is het eerste deel)
Soort uitgave: hardcover
Aantal pagina's: 139
Uitgever: Van Holkema & Warendorf
Jaar van publicatie: origineel 2003 (Kinderboekenweekgeschenk), eerste gewone editie 2005, mijn editie 2005 (2e druk)
ISBN-nummer: 9026998899
Trefwoorden: zorgen voor jezelf en je zussen/broers/ouder(s)
Waarom ging ik het lezen: Ik kreeg een stapel boeken van mijn zusje om er Bookcrossingboeken van te maken, maar dan ga ik ze natuurlijk wel eerst zelf lezen!
Aanrader: Ja. Het is het eerste deel van een serie, maar het is helemaal los te lezen.
Kopen / Lenen / Laat maar zitten: Lenen.

Korte samenvatting:
Sam, Beer en Pip (een drieling) wonen samen met hun vader in een groot huis. Hun vader is een beroemd schrijver, maar krijgt de laatste jaren niets meer op papier en zit alleen maar naar zijn scherm te staren.
Sam moet in haar eentje voor bijna het hele huishouden zorgen en op een dag krijgt ze daar genoeg van. Ze wil dat de anderen ook meer mee gaan helpen, maar op het moment dat haar vader het vuilnis buiten gaat zetten, gebeurt er iets onverwachts.

Achterkanttekst:
Ik heet Sam en ik ben een derde van een drieling.
Mijn zus heet Beer. Ze verstopt zich achter boeken, vetribbels en tienen. Maar onder die ondoordringbare buitenkant is ze heel lief.
Mijn broer heet Pip. Hij is een kop groter dan ik en anders dan anderen. Daarom wordt hij gepest op school. Hij kan ongelooflijk goed tekenen en schilderen.
Onze vader is een beroemde schrijver, maar helaas heeft hij een writer's block. Dat is een enge ziekte die alleen bij schrijvers voorkomt.
We wonen in een grote oude villa, aan de rand van het bos.
Het is hier nogal een puinhoop en het water in ons zwembad lijkt wel erwtensoep.
Ik zorg voor alles en iedereen. Het lukt me niet zo goed, maar ik doe mijn best. Dat moet ook wel, want we hebben geen moeder.

Eerste alinea:
Wij zijn geen gewoon gezin. Ik zal eens een gesprek beschrijven dat wij al ontelbare keren gevoerd hebben:
'Hoe oud ben jij?'
'Dertien.'
'En je zus?'
'Ook dertien.'
'Haha, je houdt ons voor de gek! Ze is toch ouder dan jij?'
'Nee, hoor, het is echt waar.'
'Een tweeling, wat leuk! En hoe oud is je broer?'
'Ook dertien.'
'Een drieling? Maar hij lijkt helemaal niet op jullie! Wat énig! Dat komt niet vaak voor! Is het nou leuk om een drieling te zijn? Doen jullie alles samen? Hebben jullie wel eens ruzie? Lijken jullie wat karakter betreft veel op elkaar?' Blablabla.

Recensie:
Verhaal:
Het boek heet "Het Zwanenmeer (maar dan anders)" en het verhaal is echt anders dan het oorspronkelijke Zwanenmeer-verhaal. Geen magie, geen mensen die in zwanen veranderen, geen boze tovenaar, geen prins, ...
Er zitten wel twee zwanen in een zwembad! Maar verder is het een heel origineel verhaal.

In de eerste helft van het boek leer je vooral Sams gezin kennen. De moeilijkheden waar Sam mee zit, komen heel realistisch over en zijn ook voor de lezer goed voor te stellen. Dat maakt dat je al heel snel met haar gaat meeleven. Het is dan ook goed te begrijpen waarom Sam zich zo gedraagt.
In hoofdstuk 13 (goed gepland...) gebeurt er iets dat de hele gezinssituatie overhoop haalt. Het nieuwe personage Isabel lijkt eerst niet zo belangrijk, maar hoe meer ze met Sam te maken krijgt, hoe belangrijker ze wordt.

De personages hebben allemaal iets speciaals, zowel goede als slechte eigenschappen. Over Sam kom je het meeste te weten, maar ook over haar relatie met haar zus en broer leer je als lezer veel. Hun interacties voelen heel natuurlijk, soms ruzie, soms aardig. Het is duidelijk dat ze veel van elkaar houden!
Met hun vader krijg je als lezer vooral medelijden, zeker als je zelf wel eens naar een leeg scherm hebt gestaard en niet weet wat je moet schrijven. Je kunt je wel voorstellen hoe verschrikkelijk het is als dat jarenlang aanhoudt... Maar het heeft een goede reden.

Het einde van dit boek past goed bij het verhaal en voor alle personages loopt het (redelijk) goed af! Ook al is het deel 1 van een serie van drie boeken (elk verteld door een lid van de drieling), het staat helemaal op zichzelf.

Schrijfstijl:
Het verhaal wordt verteld door Sam, dus alles is ook in de ik-vorm geschreven. Het klinkt alsof ze de lezer alles vertelt op het moment dat ze het meemaakt, want alles staat ook in de tegenwoordige tijd.

Spelfouten/Typefouten:
Op pagina 64:
heb je zijn been zien? =
heb je zijn been gezien?

Afbeeldingen:
De illustraties zijn allemaal gemaakt op gele plakbriefjes (maar in het boek zitten alleen afbeeldingen van de plakbriefjes met daarop tekst en tekeningen, geen echte plakbriefjes). Ze staan precies op de plek in het verhaal waar je ze moet lezen, dus je kan niet "alvast" even alle plakbriefjes op een pagina lezen voordat je de gewone tekst leest. De dingen die op de briefjes geschreven en getekend zijn (met pen), zijn namelijk echt onderdeel van het verhaal.
De gele briefjes voegen wat extra humor toe aan het verhaal, zeker omdat er ook leuke tekeningetjes op staan. Het is duidelijk te herkennen welk personage welk briefje heeft geschreven!

Conclusie:
Dit verhaal laat goed zien hoe belangrijk het is om als gezinsleden met elkaar te praten (en ook dat je toch beter op tijd naar de dokter kan gaan, ook al is de klacht niet meteen duidelijk).

Herleesbaarheid:
Ja, maar ik ben vooral nieuwsgierig naar de delen van Beer en Pip!

Links:
- Deze recensie op mijn weblog.
- Deze recensie op Hebban.nl.