De motivatie van Robyn Davidson om 2500 kilometer door de Australische woestijn te reizen met als enig gezelschap vier kamelen en een trouwe hond, is niet onder één noemer te vangen. Maar ze werd geleid door iets wat zo sterk was dat ze het zelf misschien niet eens kon bevatten. Davidson werd tijdens deze onherbergzame tocht op een indringende manier geconfronteerd met haar eigen woede en wanhoop, met racisme en vrouwenhaat en de vreemde combinatie van ruigheid en schoonheid van het desolate Australische landschap.

Op zich een bijzonder verhaal, een vrouw die besluit om alleen met een paar kamelen en een hond door de Australische woestijnen te doorkruisen. Maar het is jammer dat Robyn vooral in het begin van het verhaal een chagerijnige hork is. Alles moet het ontgelden, van mens tot dier. Toch besloten om er door heen te lezen en eenmaal op reis wordt de toon wat minder negatief. Ik vind het knap dat ze de tocht heeft volbracht maar qua reisverhaal vond ik het tegenvallen.

Geruild voor een thriller. Veel leesplezier!