Dit boek was ooit boek van de maand bij de boekgrrls. Ik had Zijde gelezen van dezelfde schrijver, prachtig, en besloot gelijk tot de aanschaf van dit mooie boek. Helaas, ik vond het niet om doorheen te komen. Gek, want heel veel boekgrrls vonden het práchtig. Nu het drie jaar in mijn kast heeft gestaan mag het de wijde wereld in. Maar wel in een bookbox, dan weet ik zeker dat het veilig terecht komt. Veel plezier ermee!

Prachtige omslag. Op de achterkant een tekstje van de shcrijver over zijn eigen boek dat zo arrogant en zelfverzekerd overkomt dat ik het boek daarom al bijna had weggelegd. Toch ga ik hem lezen omdat de eerste paar zinnen me aanspreken, en de titel ook. Ik ben benieuwd

Allessandro Baricco heeft niet veel te vertellen. En daar doet hij 350 bladzijden over. 350 bladzijden heeft hij nodig om ons over mooie karakters te vertellen, die niet zoveel meemaken en vooral alleen maar mooi (goed, leuk, apart, eerlijk) zijn. Het zielige edoch geniale jongetje Gould zorgt voor een nieuw kindermeisje voor zichzelf, Shatzy Shell (geen familie van de olie, zoals tot vervelens toe herhaald moet worden). Shatzy Shell is Bijzonder en ze is de enige die Gould ziet voor wat hij is: een eenzaam jongetje dat nooit kind heeft kunnen zijn, geplaagd door zijn genialiteit en gebrek aan ouders. ZUCHT.

De wereld van City wordt bevolkt door vreemde, bijzondere mensen die allemaal Edele Doelen hebben, Grote Ideeën koesteren, Ondragelijk Integer zijn etc. En dat is een beetje vermoeiend. Op de achterkant stelt Baricco dat hij drie jaar in City heeft vertoeft en dat hij ervan genoten heeft. En dat is duidelijk. Baricco heeft zichzelf geen beperkingen opgelegd in het vertellen over City. Met andere woorden: Baricco vindt zichzelf nogal goed.

Waarom ik het dan uitgelezen heb? En is er dan niets goeds te melden?
Nou, ten eerste kan Baricco geweldige dialogen schrijven. De dialoog waarmee het boek begint is heel grappig en ook in de rest van het boek zijn zijn dialogen de sterke punten. Helaas weet hij ook dat van zichzelf.
Verder heeft hijn hele mooie gedachten, die hij door anderen laat verwoorden. Die gedachten laten zich meestal samenvatten in een aforisme: 'Mensen hebben huizen, maar zijn veranda's' bijvoorbeeld. Of 'Zodra een origineel idee geformuleerd wordt, verliest het zijn originaliteit.' Prachtig, mooi, en misschien heb je nog een alinea nodig om de reikwijdte, betekenis en afleidingen ervan uit te leggen. Baricco neemt daar respectievelijk 6 en 12 bladzijden voor, in ellelange alinea's, soms met zinnen van een pagina. Dat is niet interessant. Alsof je een slecht college zit te lezen over een onderwerp dat je allang begreep.
Tot slot heeft hij een mooie fantasie, maar die is beperkt tot interessante karakters en scenes. Het kan geen verhaal dragen, zeker niet zo'n lang verhaal.

Kortom: geen verhaal, maar hier en daar sprankelende gedachten en dialogen. Baricco heeft sterke kanten, maar een groot ego. Grote delen van het boek heb ik doorgebladerd. Sommige delen van het boek zullen me bijblijven. Waarschijnlijk is het boek beter te pruimen als je geen bezwaar hebt tegen onverhuld moralisme.

Ik bewaar hem voor de te dikke boekendoos, want qua uitgave is het een mooi boek.

Gehaald uit een boekendoos van Willemijn en mag nu weer verder in een doos van Willemijn. Op weg naar meer waardering en een begrijpender lezer!

zal ik wel zal ik niet
hij komt uit de dikkeboekbox

nee toch maar niet, kan niet echt een reden bedenken maar ik had voor mezelf een limiet gesteld voor deze doos. en deze valt af

Mmmm, dit intrigeert me, zal ik....? Even denken :-S