De moeder is gestorven, haar huis moet leeg... Het zijn vooral de gewone, alledaagse, met betekenis geladen voorwerpen die bij haar zoon de herinneringen op gang brengen. Een boodschappentas, een kookboek of een bril gaan functioneren als grillige gidsen naar een gereformeerde jeugd in de jaren vijftig en naar een kindertijd die bepaald werd door ziekte en dood. Pas na het onherroepelijk leegmaken van de vertrekken waarin hij zijn jeugd en zijn moeder haar laatste dagen sleet komt hij tot iets als een vergelijk tussen de benauwdheid van toen en het nagekomen begrip van iemand die, zelf gezegend met kinderen, zo goed en zo kwaad als het ging volwassen is geworden. 'Een geschiedenis zo hilarisch en tegelijk ontroerend dat je bij het lezen voortdurend de tranen uit je ogen aan het vegen bent.' - Doeschka Meijsing in Elsevier

Vanmiddag weer een gezellige meeting en dit boek gaat mee voor een liefhebber !
Voor de vinder veel leesplezier !

Aangezien iemand (weet niet meer wie) dit boek van harte aanbeval ben ik gezwicht en mag het nu op Mount To Be Read...geen idee wanneer het van de berg af gaat komen!

Het is eindelijk van de berg af en de aanbeveling was absoluut terecht! Wat een prachtig geschreven boek over het voor mij inmiddels herkenbare leegruimen van het ouderlijk huis. Wat dat betreft is het goed dat ik het nu pas heb gelezen, 5 jaar nadat mijn laatste ouder is overleden en wij ons ouderlijk huis klaar maakten voor verkoop.
Ik vond dit een indrukwekkend pareltje, blij dat ik het nu heb gelezen. Ik stuur het binnenkort op reis, waarschijnlijk in een boekenkastje in de buurt.

Het boek is naar mijn bevriende collega gereisd, die het hopelijk ook zal kunnen waarderen.