De Amerikaanse journaliste Julia krijgt de opdracht om een artikel te schrijven over de razzia in Parijs op 16 juli 1942. Hierbij werden door Franse gendarmes meer dan 8 duizend joden, inclusief kinderen, uit hun huizen gehaald en gedeporteerd. Julia krijgt weinig medewerking: het is al zo lang geleden. Maar de Fransen schamen zich en vergeten het liefst: zij gingen veel verder dan de opdracht van de Nazi’s, en iedereen wist dat de joden niet meer terug zouden komen. Hun verlaten huizen werden bijna onmiddelijk door Fransen betrokken, hun spullen door de concierges verkocht.
Sarah is een van de Joodse kinderen die eerst dagen worden vastgehouden in het Velodrome d’Hiver, daarna van hun ouders gescheiden en op transport gesteld. Zij begrijpt niet wat ze heeft misdaan om dit te verdienen, waarom mensen die zij goed kende, zich nu van haar afkeren. Waarom onbekenden naar haar spugen.....Maar meer nog dan dit onbegrip, wordt haar jonge leventje nu beheerst door angst om haar broertje Michel, die zij in een verborgen kast heeft opgesloten en aan wie ze heeft beloofd snel terug te komen.....
Julia werkt vanaf het eind van het verhaal terug, en ontdekt dat, als zovele Fransen, ook haar schoonfamilie een aandeel heeft gehad in deze tragedie. Het maakt de relatie er niet beter op. Als ze vervolgens ongepland zwanger wordt, is de chaos compleet. Ze wil blijven zoeken naar Sarah, die de oorlog best eens overleefd zou kunnen hebben, maar ze wil ook haar schoonfamilie niet kwetsen. En ze wil de baby, terwijl ze hier eigenlijk te oud voor is en haar man geen voorstander is van nog een kind.
De worsteling van Sarah om terug naar huis te kunnen gaan en Michel te bevrijden en Julia’s onderzoek zijn als het positief en negatief van dezelfde foto. Ontroerend en spannend. Met een dosis plaatsvervangende schaamte, ook al was je er niet bij, op 16 juli 1942......

Aan Sylvia van Logius gegeven, voor in de trein. Mocht zij het boek achterlaten zonder registratie:

Hey daar vinder!

Je hebt me gevangen!
Meer informatie over BookCrossing vind je op http://www.bookcrossing.nl.

Meld hier op de site dat ik bij jou ben, dat kan eventueel óók anoniem.
Lees mij en laat mij dan weer vrij.

Dit kan je doen door mij naar ..... terug te brengen,
óf je geeft me door aan een vriend/vriendin, je tante of neef,
óf je laat me ergens los in het wild, bijvoorbeeld op het station of op een bankje.
Wat jij wilt! Zet me echter niet in je kast, daar word ik ongelukkig van... :-(

Want ik hou van reizen! Veel leesplezier met mij!

PS. Er is ook een forum met Nederlandse bookcrossers, waar ze het over boeken en andere dingen hebben: Het Nederlandse bookcrossingforum. Erg gezellig en heel erg verslavend