Από τα σχολικά χρόνια της δεκαετίας του '80 ως τον εμφύλιο στη Βοσνία το '90 και την Αθήνα των αρχών του 2000 ο Θοδωρής ψηλαφεί το οικογενειακό τραύμα: την ηχηρή απουσία του πατέρα, τη μεταμόρφωση του μεγαλύτερου αδερφού του Νίκου σε Νικηφόρο, το βουβό πένθος της μητέρας. Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον όπου οι ερωτήσεις ποτέ δεν τίθενται και οι απαντήσεις ποτέ δεν δίνονται.
Μια νουβέλα για τη δύσκολη ενηλικίωση δύο αδερφών και τους ακατάλυτους δεσμούς του αίματος με φόντο την ηχώ ενός πολέμου που δεν λέει να σβήσει.

Από την φετινή κοπή της πίτας, το προτείνω σε ray.
Συμμετέχοντες :
- feltre
- TIFFANY1972

Καλή ανάγνωση !

Στα χέρια μου

Αξιόλογη γραφή. Με λιτό λόγο και υπαινικτικές αναφορές δημιουργεί δυνατές εικόνες και έντονα συναισθήματα.

Στην επόμενη

Από το χτεσινό μιτάπ των Αθηναίων μπουκροσίων.
Μου το έφερε η φίλη feltre. Θα το διαβάσω το συντομότερο :-)